Twee jaar geleden raakte ik mijn allerbeste vriendinnetje kwijt. De vriendschap werd beeindigd, net als kort daarvoor mijn relatie. Daar heb ik het lang moeilijk mee gehad. Al het oude, vertrouwde was weg. Vriendschappen stopten omdat sommigen het nodig vonden om te 'kiezen'.

Lalas had een leuk sociaal leven en daar zaten ook wel wat vrouwen tussen, maar het waren niet 'mijn vriendinnen'. Ik vond ze wel aardig, maar het vriendinnetjes gevoel was er niet.
Laatst zat ik weer eens een beetje te dagdromen en besefte ineens dat ik toch stiekem weer wat nieuwe vriendinnetjes aan het maken was.

Miischien stel ik me er nu ook meer voor open, dat kan ook. Maar ik ben in ieder geval blij dat mijn -eigen- sociale leven ook weer een beetje tot bloei komt!
Lekker theeleuten, ouwehoeren, stom lachen als een stelletje pubers, bioscoopje, hapje eten, swingen. Jaaa, ik ben blij met m'n vriendinnetjes!