Sam is een erg praterig kereltje. Van 's morgens vroeg -"Ik ben wakkuuuur!"- totdat hij gaat slapen - "To fidity be on" ( * to infinity and beyond, van Toy Story) - Dat het ook een slim kereltje is waren we al achter. Hij pikt alles op. Hoort alles, ziet alles en slaat vooral alles in dat kleine koppie op... Hij weet meer van gereedschap af dan ik, kan de compressor zelf wel even aanzetten en weet na 1x zien of uitleggen wel hoe je iets moet gebruiken. Die hersentjes van hem maken overuren, hij zuigt alles op en weet woorden zelf op de juiste momenten te gebruiken.


Loop ik van de week met hem de Jumbo in, zegt ie ineens: "Ik ga even een worstje scoren, okè?" Ja hoor beer, ga jij maar een worstje 'scoren'... Ik moet wel vaak om 'm lachen hoor. Overal komt het woordje okè achter. Hij vertelt je van tevoren even wat hij gaat doen, gevolgd door het inmiddels bekende "okè?" Een soort verkapte vorm van vragen of hij iets mag doen.

Gisteravond zaten we aan tafel met z'n viertjes lekker frietjes te eten. Sam is dol op 'mayo', dus kreeg hij dat dan ook op zijn bord. Alleen eet hij de mayonaise gewoon zo op wat natuurlijk niet de bedoeling is. Waarop Lalas zegt dat hij met een frietje of zijn kipcorn een beetje mayonaise moet dippen. "Oooh ja, ik snap 't!", was zijn antwoord. Onze monden vielen open...

* Om te laten zien dat hij echt geen wonderkind is: hij kan het woord smurf niet uitspreken, die noemt hij 'snurfen' en voor luxaflex gebruikt hij het woord 'flukaflex'. Zijn zelf verzonnen woord voor chocomel/chocolade vinden wij eigenlijk veel leuker: 'lula'. En we zeggen hier ook allemaal 'kiekoe' ipv kiekeboe... Tja, die Sam van ons zorgt wel voor wat leven in de tent! Ik hoor nu vanuit de keuken: "Help mij". Niks ernstigs hoor, hij wil gewoon een snoepje. Dusss.

Labels: sam