
Nou, mijn laatste werkdagje is aangebroken. Beetje jammer dat het niet druk is, want dan gaat de tijd toch minder snel... Gisteren genoten van een vrij dagje. Ik heb besloten om het 'lenzenverhaal' niet meer verder door te zetten en heb een hele gave zwarte D&G bril besteld, die straks na mijn vakantie op me ligt te wachten. Tja en als je dan toch bezig bent, kun je net zo goed meteen een zonnebril op sterkte nemen :) Ik loop 'straks' in LA met een fashionable Rayban modelletje te flaneren!
Het was de laatste kermisdag en daarom moesten we natuurlijk met Sam nog even overal in... Hij had nog een aantal muntjes voor de draaimolen (ACHT!) en we zijn nog in de botsauto's en het reuzenrad geweest met z'n allen. De eerste dagen in Zuid Frankrijk moeten we maar op droog brood leven vrees ik. MY GOD, zo'n rondje kermis is niet echt goedkoop...
Toen we naar huis wilden fietsen kwamen we Amber tegen!!!! Wat een verrassing. Ze was woensdag weer terug uit Tenerife gekomen en ging met wat vriendinnetjes ook nog even naar de kermis. Wat fijn om mijn kaboutertje weer te kunnen knuffelen! 's Avonds kwam ze nog even met haar papa, K. en zusje Noa langs om haar slaapzak en slaapmatje, want ja, ze ging logeren bij een vriendinnetje (leuk dat die meiden elkaar dan ook meteen bij thuiskomst opzoeken). Sam en Noa zijn ook too cute samen, by the way!
Vanavond komen M & N nog gezellig bij ons eten en dan gaan we morgen de boel inpakken en de laatste boodschapjes doen. Ik wil nog even een cadeautje kopen voor Amber (die is volgende week jarig) en ik wil nog even naar de kapper, Lalas moet de steiger nog afbreken, sleutel moet nog naar de 'oppas' gebracht worden en het bed moet nog even opgemaakt worden voor onze logée. Altijd fijn als er iemand in je huis wilt zijn als je er zelf niet bent...
We hebben er heel veel zin in. Er is alleen een kleine smet op de voorpret gekomen doordat Lalas' oma gisteren een beroerte heeft gehad. Hij is vanmorgen even bij haar geweest en was toch wel geschrokken, ze is aan één kant verlamd en kan moeilijk praten... Vanmiddag komt de dokter en weten we meer. Het kan natuurlijk nog verbeteren, het kan nog weken/maanden duren, maar het kan natuurlijk ook het begin van het einde zijn... We wachten het nu nog maar even af. Laten we maar niet meteen het ergste denken en ons toch maar focussen op onze vakantie. Nog 5 uur en 15 minuten te gaan...
Labels: vakantie, van mij