
Er zijn soms van die woorden die je met regelmaat om de oren vliegen en waar je haren recht van overeind gaan staan. Zo worden Lalas en ik helemaal niet goed van het woord
'hilarisch'... Op boekcovers, in filmomschrijvingen, bij RTL zijn ze er dol op
"de meest hilarische tv momenten" etc... Is het echt zo'n woord van nu of valt het mij alleen maar op? Gék word ik er van. Wij gebruiken het nu ook met enige regelmaat, maar dan alleen maar om elkaar een beetje te zieken :) En zo zijn er natuurlijk veel meer woorden die een jeukaanval veroorzaken. Wat te denken van 'kek'...
"Wat een kekke schoentjes". Doe even normaal zeg! 'Uitermate', ook zo'n naar woord... Ik ben gék op taal, maar kan me er ook aan ergeren dus.
Taal is zeg maar mijn ding; ik heb 't boek voor m'n verjaardag gekregen.
Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.
Ik denk dat ik er maar eens in moet gaan beginnen. Het zal vast een uitermate hilarisch boekje zijn, zeg maar... ;)
Labels: boek, van mij