14 september 2010
* storm in mijn hoofd *
Goed een week ben ik nu bezig met mijn opleiding aan de PABO. Het duizelt met aan alle kanten. Zó veel informatie, zó veel wat ik moet doen en zó veel wat ik moet leren... Ik weet gewoon niet waar te beginnen. De eerste huilbuien zijn inmiddels een feit. Ik wíst dat het veel zou worden, maar ik wist natuurlijk niet hoe ik daar op zou reageren en ik kan u zeggen dat ik er niet goed op reageer. Hoofdpijn, buikkrampen, een dichtgeknepen keel. Kortom het stormt aan alle kanten! Ik weet ook dat ik het een kans moet geven. Ik weet dat het 'straks' als alles een beetje op de rails is beter zal gaan, maar op dit moment zit ik in de dieptste put die je maar kunt bedenken... Waarom wil ik dit? En wil ik wel zo graag voor een klas staan? Allerlei vragen spoken nu door mijn hoofd. Na mijn eerste stagedag voelde ik me nog steeds zo terwijl ik een hele lieve mentor heb en de klas heel lief was. Ik mis mijn 'thuis'. Ik mis het om met z'n allen 's avonds aan tafel te zitten en te praten, ik mis mijn 'oude leventje'... Gelukkig heb ik een hele lieve man en hele lieve schoonouders waar ik terecht kan met mijn verhaal. Maar ik moet het zelf doen. Ik moet zelf bedenken wat ik wil. In de tussentijd moet ik mijn opdrachten doen en leren, want misschien lukt het me wel. Maar niet ten koste van... Het stormt aan alle kanten!Labels: pabo, school, studie, van mij
* reacties *
<< * terug *
Lieve schat, één stap tegelijk. Je zit in de eerste week en je hebt 4 jaar om het tot je te nemen en om deze nieuwe fase in je leven vorm te geven. Beslis voor jezelf wat je absoluut níet wilt opgeven voor je studie en bewaak dat. Lukt dat niet of ben je er, na het een serieuze kans te hebben gegeven nog steeds ongelukkig onder, dan is het ook weer een dappere beslissing om er een punt achter te zetten. Als je het zo bekijkt, hoef je alleen dat te doen wat je kunt overzien en vliegt het je misschien minder naar de keel? Sterkte!
# * 
: 14 september, 2010 19:02
: 14 september, 2010 19:02
Gossie, ik vind het ontzettend vervelend dat je je zo voelt. Je mag inderdaad niet vergeten dat je nog maar in week twee zit en het heel anders is dan je gewend was. Luister wel naar je gevoel, want dat is wat ik de afgelopen tijd heb geleerd. Heb je nog ergens een keertje tijd voor thee? Wil graag wel even met je kletsen, ik heb nog wel wat anti-stresstips, misschien dat ik je daarmee kan helpen. Ik wil je opdrachten ook wel zien, misschien herken ik ze nog en kan ik je wat tips geven. Dikke X en knuffel voor jou
XXX Tal
XXX Tal
# * : 15 september, 2010 07:51
: 15 september, 2010 07:51
Tja, het valt niet mee en ik weet er alles van, maar ben zo blij dat ik het vol heb gehouden. Ben super trots op mezelf en man en kids ook.
Het duurt gewoon ff dat je je ritme vindt, maar geloof me...het komt goed!!!
Je moet er wat voor over hebben. En zo lang je familie je steunt, dan gaat het helemaal goed komen.
Het duurt gewoon ff dat je je ritme vindt, maar geloof me...het komt goed!!!
Je moet er wat voor over hebben. En zo lang je familie je steunt, dan gaat het helemaal goed komen.
# * : 15 september, 2010 10:26
: 15 september, 2010 10:26
Ik vind jullie allemaal zo lief! En gelukkig wéét ik ook dat het goed zal komen. Of ik nu beslis om wel of niet door te gaan, ik heb ook de steun van Lalas en mijn familie! Ik denk ook heus wel dat ik het kan, het gevoel dat ik nu heb is alleen:"Wil ik dit wel?" en dat maakt het zo moeilijk. Het is toch voor vier jaar en 'de rest van mijn leven' waar ik dan voor kies. Gelukkig hebben meer klasgenootjes dit gevoel, dus ik voel me zeker niet alleen. Alleen, ík ben degene die moet beslissen wat ik wil en dat zorgt nu voor die 'storm'... Kreeg net een smsje met : BREATH IN, BREATH OUT en dat ga ik maar doen :)
Laat alles rustig over je heen komen, je hebt 4 jaar de tijd om alles te leren en een echte juf te worden. En natuurlijk is het ineens allemaal even anders als dat je gewend bent, maar ook dat gaat allemaal weer goed komen. Tis gewoon weer ff wennen en plannen om weer in de schoolbanken te zitten en daar naast nog een gezin te draaien. Maar kop op je kunt het ;o)
Hoi Ing
we hebben het er gister al over gehad, en ik vind het super dat je eraan bent begonnen, en mocht het het toch niet zijn, is het net zo super als je het durft toe te geven aan jezelf. En alleen doen wat jou gevoel zegt, en nou eens niet om een ander z'n gevoel!!!!
Toi toi toi, zie je vanmiddag xx
we hebben het er gister al over gehad, en ik vind het super dat je eraan bent begonnen, en mocht het het toch niet zijn, is het net zo super als je het durft toe te geven aan jezelf. En alleen doen wat jou gevoel zegt, en nou eens niet om een ander z'n gevoel!!!!
Toi toi toi, zie je vanmiddag xx
# * : 17 september, 2010 09:08
: 17 september, 2010 09:08
Ow schatje toch!
Allereerst een omhelzing met 1000 armen. Knufknuf.
En nu wat psychologie van de koude grond: worstel je echt met de vraag of je dit wilt. Of is het misschien dat je bang bent dat je het niet kunt? Een soort faalangst zeg maar?
Als het dat laatste is MOET je doorbijten nu. Anders hou je er altijd spijt van.
Maar goed, wij hebben allemaal makkelijk praten. Jij moet uitzoeken wat de storm ECHT veroorzaakt. En dat is hartstikke moeilijk. Toen je een klein Ingetje was he? Wat wilde je toen worden? Of liever: wat deed je toen het allerliefst? Daar kan ook nog wel eens een sleutel liggen. Ik: tekenen, schrijven, krantjes maken en veel buiten zijn. Dat schrijven en 'krantjes maken' is gelukt, dat buiten zijn te weinig. En jij? Ik hoop dat je nu zegt: schooltje spelen! Dan heb je je antwoord. Maar zo simpel zal t wel niet zijn he? DIKKE KUSSEN VROUW! xxxx
Een reactie posten
Allereerst een omhelzing met 1000 armen. Knufknuf.
En nu wat psychologie van de koude grond: worstel je echt met de vraag of je dit wilt. Of is het misschien dat je bang bent dat je het niet kunt? Een soort faalangst zeg maar?
Als het dat laatste is MOET je doorbijten nu. Anders hou je er altijd spijt van.
Maar goed, wij hebben allemaal makkelijk praten. Jij moet uitzoeken wat de storm ECHT veroorzaakt. En dat is hartstikke moeilijk. Toen je een klein Ingetje was he? Wat wilde je toen worden? Of liever: wat deed je toen het allerliefst? Daar kan ook nog wel eens een sleutel liggen. Ik: tekenen, schrijven, krantjes maken en veel buiten zijn. Dat schrijven en 'krantjes maken' is gelukt, dat buiten zijn te weinig. En jij? Ik hoop dat je nu zegt: schooltje spelen! Dan heb je je antwoord. Maar zo simpel zal t wel niet zijn he? DIKKE KUSSEN VROUW! xxxx
# * : 17 september, 2010 09:46
: 17 september, 2010 09:46<< * terug *
Archives
januari 2006 februari 2006 maart 2006 april 2006 mei 2006 juni 2006 juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 april 2007 mei 2007 juni 2007 juli 2007 augustus 2007 september 2007 oktober 2007 november 2007 december 2007 januari 2008 februari 2008 maart 2008 april 2008 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 februari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juni 2009 juli 2009 augustus 2009 september 2009 oktober 2009 november 2009 december 2009 januari 2010 februari 2010 maart 2010 april 2010 mei 2010 juni 2010 juli 2010 augustus 2010 september 2010 oktober 2010 november 2010 april 2012 juni 2012 november 2012
